نیمچه قلم طلبگی

طلبگی برای خودش عالمی دارد. در آغاز کار به هر دانشی یک ناخنک می‌زنی.

 یک جرعه شربت از ادب و اخلاق را به تو می‌چشانند؛ طعم شیرینش رذالت را می‌برد. تن می‌دهی به ریاضت تا روحت جلا یابد. 

توی دریای فقه شنا می‌کنی. دل سبک می‌کنی از شکّیّات.

 یک پرس ادبیات عرب با چاشنی عروضی پیش رویت می‌گذارند. فهمیدن صرف و نحو در وجودت به غلیان در می‌آید و معنا را از دل قواعد بیرون می‌کشی.  

گاهی سخت است؛ اما با چای قند پهلوی حوزه فراموشش می‌کنی. گرمایش مرهمی می‌شود برای خستگی‌هایت.

هم مبحث می‌شوی تا عقاید را با جان دل بپذیری و متوجه نمی‌شوی چه زمانی از بحث و اشکال؛ بذر همدلی می‌روید.

این تازه آغاز راه است. دنیایت شکل جدیدی می‌گیرد؛ زیبا و نورانی.

راه علم هنوز باز است. علمی که خدا را در آغوش می‌کشی و دستت را در دست امامت می‌گذاری.

درهای حوزه هنوز باز است. مبادا از سفر به سوی حقیقت جا بمانی. 

بیا و نامت را در دفتر طلبگی میان سطرهای خالی بنویس…

✍🏻میم^_^نون

به_قلم_خودم

تبلیغ_طلبگی