نیمچه قلم طلبگی

می‌دانی امروز به چه فکر کردم، پست قدیمی یک دوست، همان کتونی‌های عاقبت بخیری که قرار بود باز مسیر مشایه را طی کنند.
با خودم گفتم: “دیگه تو این دنیا چه چیزهایی می‌تونه عاقبت بخیر بشه؟”

صدای اذان در خانه پیچید، نه صدایش کم بود. انگشتم را روی دکمه تنظیم صدای گوشی گذاشتم، حالا بهتر شد.

شاید همین گوشی‌های تو دستمان هم روزی عاقبت بخیر شوند، اگر صاحبانشان را برای قامت بستن در پیشگاه معبود بیدار کنند. اگر دریچه‌ای برای تصاویر و فیلم‌های بیهوده باز نکنند. متن یا تصویری را نشر دهند، که خدا و امام زمان می‌پسندند.
مگر عاقبت بخیری چیزی فراتر از این است؟ نمی‌دانم

خوش به حال وسایلی که از ما خوشبخت‌ترند، در درگاه خدا رو سفیدند و لکه‌ی سیاهی بر جانشان ننشسته.

کاش از کتونی‌ها و گوشی‌های عاقبت بخیر کم‌تر نباشم.

خدایا بنده‌ی خوبی نبوده و نیستم. پر از گناه و تقصیرم؛ اما تو ببخش، من در حجاب تن اسیرم. من را تنها مگذار و به عاقبت بخیری برسان.
✍ میم^_^نون
#آزاد_نویسی
https://eitaa.com/avayghalam