نیمچه قلم طلبگی

​تسخیر بی‌صدا 

کودکی بود عاشق حیوانات. رهایم می‌کردند، خانه از جانوران پر می‌شد. مادر برای سرگرم کردنم، جوجه‌های رنگی می‌خرید.

جوجه‌ها دنیایم را می‌ساختند. بیشتر اوقاتم را با آن‌ها می‌گذراندم. 

رفته‌رفته دست‌آموزم می‌شدند. در هر قدم، همراهم بودند. حرف‌هایم را بی‌چون و چرا انجام می‌دادند. وقتی نبودم، بی‌قرارهایشان را با جیک‌جیک روی سر مادرم هوار می‌کردند. مادرم می‌گفت: ” قرار بود سرگرمت کنن؛ ولی تو تسخیرشون کردی.”

امروزه اما حکایت ما با فضای مجازی دقیقاً همین است. 

دست ما را می‌گیرد و با خود هر جا دلش بخواهد می‌برد. مطیعش شده‌ایم و هر چه بگوید، می‌پذیریم و هر چه بخواهد، اجرا می‌کنیم. وقتی نیست، بی‌قراریم. انگار گمشده‌ای داریم و زندگیمان خلأ پیدا می‌کند.

قرار بود فضای مجازی در اختیارمان باشد. دریچه‌ای برای ارتباط، سرگرمی و یادگیری.

اما آرام‌آرام بر ذهن و روح ما مسلط شد. گرفتار و گوش به فرمانش شده‌ایم و مادری نیست تا عهدهایمان را به یادمان آورد.

✍ 🏻*میم^_^نون*

#به_قلم_خودم

#سوژه_هفتگی

دو روز است که درد کهنه برگشته. فراموشش کرده بودم. چه مدت پیدایش نبود؟شاید یک سال.

گمان کردم محو شده؛ ولی فریبم داد. انگار در کمین نشسته‌بود تا دوباره سر برآورد.

چنان امانم را بریده که به پماد و مُسکن متوسل شده‌ام، به امید آرامشی موقت.
یاد لغزش روی پله‌ها در ذهنم زنده شد. همچون آن روز درد توی دنده‌هایم پیچید. یک لحظه غفلت ترکی کوچک بر استخوانم نشاند. به ظاهر ناچیز؛ اما ردش هرگز محو نشد.

این درد، ترسی بر جانم نشانده، ترس از غفلت.
بی‌توجهی‌هایی که دردی به بار می‌آورند که هیچ مرهمی یارای درمانش نباشد.

حال می‌دانم اگر لحظه‌ای از زبانم، نگاهم، اندیشه‌ام، رفتارم غافل شوم، تاوانش گریبانم را می‌گیرد.
ممکن است اثری نادیدنی بر جا گذارد. شاید دردی پنهان بماند که گاهی جانی را به لرزه می‌اندازد. این‌ها که سوهان روح می‌شوند، ترسناک‌تر از هر درد استخوان‌اند.
در این هنگام به آستان خدا پناه می‌برم تا مرا از لغزش‌های نفس برهاند.
✍میم^_^نون
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
https://eitaa.com/avayghalam

ماژیک را آرام روی تابلو می‌چرخاند.

“وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا خَیْرَ فِی عِلْمٍ لَا یَنْفَعُ…"¹
بدان‌که خیرى نیست در علمى که نفع ندهد…
محو تماشا می‌شوم. دستخطش را دوست دارم. ماژیک یا قلم، با هر چه بنویسد زیباست.
پایان کارش، آغاز کلام استاد است: ” هدفمون از خوندن حدیث فقط دونستن نیست، ما باید اون را تو وجودمون ملکه کنیم و به کار ببندیم تا علممون واقعی باشه. پس اگه کسی یک حدیث را بگیرِ و تو همان روز به آن عمل کنِ یا دست‌کم بهش فکر کنِ، بهتر از خواندن ده‌ تا حدیث بدون عمل هستش…”
همین چند جمله کافی‌ست، ندای درونی‌ام می‌پرسد: ” امروز چند تا حدیث خوندی و یه گوشه یادداشت کردی؟ بهشون عمل می‌کنی یا همون گوشه می‌مونن؟”
جوابش را توی دلم می‌دهم: “نمی‌دونم! شاید مثل حدیث‌های قبلی روی کاغذ خاک بخورن.”
خجالت می‌کشم ادامه بدهم. من با آن‌ها زندگی نکردم، به جز همان لحظه.
باید بذر تغییر را در دلم بکارم. با عمل به دانسته‌ها آبش بدهم تا جوانه‌ی علم در وجودم شکوفا شود.
✍ *میم^_^نون*
————————-
1. قسمتی از نامه‌ی 31 نهج البلاغه
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
https://eitaa.com/avayghalam

امروز روز شماست و من دلم می‌خواهد از شما بنویسم.

پس چشمانم را می‌بندم. با پای دل میان کوچه‌های خاکی قدم می‌زنم. 

به رسم کودکی انگشت اشاره را روی دیوار کاهگلی می‌کشم.

در گوش جانم، صدای مظلومیت دخترکان زنده به گور شده و ناله‌ی زنانی که مانند اموال به ارث برده‌می‌شوند، می‌پیچد.

در میان غوغای جهل، خانه‌ای با شکوه نظرم را جلب می‌کند؛ خیمه‌ی سبز بر ایوانش نور امیدی‌ست در دل تاریکی‌ها. 

و چه زیباست دیدن شما بر بلندای خانه، بانویی که هیچ یک از بزرگان و تاجران شهر را هم کُفو خود نمی‌داند و دل در گرو بهترین مرد عرب می‌سپارد.

نه تنها غزل عشق می‌سرایی، دارایی‌ات را نیز در راه ایمان می‌بخشی. با جان و دل حامی همسرت و مسلمانان می‌شوی.

و آنقدر جایگاهت رفیع می‌گردد که “ام المومنین” لقب می‌گیری.

امروز سالروز پیوندی‌ست که شروع فصلی نو در تاریخ انسانیت بود.

پیوند آسمانی پیامبر مهربانی‌ها و بانوی ایمان مبارک. 

✍ میم^_^نون

#به_قلم_خودم

https://eitaa.com/avayghalam

استاد لشکریان ابلیس را به صف می‌کند، هر کدام مأموریتی دارند.

“لاقیس” وسواس در طهارت را انتشار می‌دهد.

“ذنبوه” توی بازارها کمین کرده.

“اعور” و “داسم” توی خانه‌ها کمین می‌کنند.

هیس! اسمشان را بلند نگو، مبادا دعوتی پنهانی شکل گیرد.

سلطنت شیطان بر انسان و قلبش را واکاوی می‌کند و راه‌های نفوذش را برملا می‌نماید.

گمان نمی‌کردم عادت، بزرگترین ابزارش باشد. عادتی که انسان را به تسخیر خود در می‌آورد.

از این‌رو علمای بزرگ نماز خود را از دایره‌ی عادت خارج می‌کردند.

راهکارهایی برای مقابله ارائه می‌دهد، قبل از خواب، قبل از روابط، قبل ورود به خانه، قبل از حمام.

در میان تمام موقعیت‌ها، ذکر مشترک یک چیز است، “بسم‌ الله” .

گفتن “بسم‌ الله” تنها یک رسم آغازین نیست، بلکه سپری‌ست برای مقابله با شیاطین.

شیاطینی که هرگز دست از سر ما برنمی‌دارند. در خواب، بیداری، خانه، بازار،خلوت، لحظه‌ای آرام نمی‌گیرند.

تمام تلاششان این است که رشته‌ی اتصال ما را با معبود پاره کنند و از مسیر حق منحرف سازند.

اما “بسم الله” همین ذکر به ظاهر ساده سدی می‌سازد برای‌شان و نمی‌گذارد در امورمان سهمی داشته‌باشند.

“بسم الله” تنها یک دفاع نیست، پلی است برای ارتباط با خدا. همین پیوند، عادت‌ها را می‌شکند. رنگ خدا را بر کارهای بی‌معنا و تکراری می‌پاشد و عادت لباس عبادت بر تن می‌کند.

قران نیز هشدار می‌دهد: “وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ”

“هر کس از یاد خدا غافل شود، شیطانی برای هم‌نشینی با او می‌سازیم.”

✍ 🏻*میم^_^نون*

———————

1. سوره زخرف، آیه 36

#به_قلم_خودم

https://eitaa.com/avayghalam